Vleivorm uit de kindertaal, van eenstammig verkorte Germaanse namen met folk-; maar ook uit andere namen, zoals Ruprecht en Jacob, of namen met bod- (zie Bode) waarvan het tweede lid met -b- begon, kunnen dergelijke vormen ontstaan zijn. Vroeger was de naam algemener verbreid: Poppe, Rheinland 1317; Heinric Poppens, rentmeester Bewester Scelt, 1344; Volprecht Poppen s., Noord-Holland 1344. In Vlaanderen bleef de naam tot en met de 13e eeuw in gebruik. Er was ook een heilige Poppo, geboren in Deinze in de 10e eeuw, later abt van Stavelot (Tavernier-Vereecken, 105). In de 16e en 17e eeuw werd de naam in het Fries 'verlatijnst' tot Pompeius.