Germaanse naamstam met de betekenis `knecht, dienaar, krijgsman'. Got. skalks; Oudhoogduits scalc, Middelhoogduits schalch; Oudnederfrankisch scalc; Middelnederlands scalc `dienaar, slaaf, deugniet'; Oudsaksisch skalk; Oudfries skalk `dienaar, knecht, booswicht'; Angelsaksisch scealc `dienaar, knecht, krijgsman'. Vgl. Ndl. maarschalk, dat oorspr. `paardeknecht, stalknecht' betekende. De etymologie is onzeker, het woord wordt wel verklaard als leenwoord uit het Kelt., op grond van Oudiers scoloc `kloosterleerling, knecht', scâl `gestalte, kerel', banscâl `dienares'. Anderen denken aan een metaforische benaming, op grond van de Middelnederlands betekenis `houten stut voor dakbalken' (vgl. `(magere) lat' e.d.), Oudnoorse skalkr `zwaard', in het dialect van de Færöer: skâlkur `stuk hout'.

Naar het overzicht van de naamstammen