Gri. ambrosios 'ambrozijn, godenspijs', die de goden onsterfelijkheid verschafte, vandaar 'onsterfelijk'. Vgl. de naam Athanasius. De heilige Ambrosius werd omstreeks 335 geboren in Trier, later werd hij bisschop van Milaan. Hij was een beroemd kerkleraar, organiseerde onder meer de liturgische kerkzang. Aan hem wordt (waarschijnlijk ten onrechte) de ambrosiaanse lofzang Te Deum Laudamus toegeschreven. Hij stierf in 397; kerkelijke feestdag: 7 december. De naam Ambrosius was in Nederland al vroeg in gebruik: 1182 Ambrosius de Saxnem, priester.