Germaanse naam met ongeveer de betekenis 'als een adelaar heersend'. Uit aran- 'arend, adelaar' (zie arn-) en -wald 'heersen' (zie -wald-). Vroeger vond wel eens verwisseling plaats met Arnolf, Arnulf. De heilige Arnold kwam volgens de legende als citerspeler uit Griekenland aan het hof van Karel de Grote. Hij is begraven in Arnoldsweiler bij Düren; kerkelijke feestdag: 18 juli. Hij is patroon van de citermakers. Vanouds komt de naam hier voor in velerlei (eventueel verkorte) vormen (moeilijk herkenbaar, bijvoorbeeld Arnoldus dictus Eertken, Woensel 1480); een oud vrouwelijk voorbeeld is Arnolda d'Edel (Dedel), Utrecht omstreeks 1430 (Ned. L. 1963, 221); Aernoudyne, Brugge 1570 (Schouteet); de vrouwelijke vormen worden in de 16e eeuw frequenter.