Latijnse naam met ongeveer dezelfde betekenis als Bonaventura: 'een goede toekomst (voorspellend of iets dergelijks)'. Doordat men het tweede deel associeerde met Latijnse facere 'doen', ontstond ook de vorm Bonifacius, met de betekenis 'weldoener'. Bonifatius was reeds de naam van een Romeins veldheer in Noord-Afrika (422-432), die in persoonlijk contact stond met Augustinus. Ook de naam van enkele heiligen: 1) Een legendarische heilige, martelaar in Tarsus in 306, een van de 'ijsheiligen'; kerkelijke feestdag: 14 mei; 2) De bekende Angelsaksische apostel van Duitsland en Friesland, oorspronkelijk Winfried geheten. Hij koos de nieuwe naam omdat de dag van zijn wijding (722) samenviel met de feestdag van de eerstgenoemde Bonifatius. In 754 is hij bij Dokkum vermoord; hij ligt begraven in de dom in Fulda; kerkelijke feestdag: 5 juni. Bonifatius is ook de naam van een aantal pausen van wie Bonifatius I (418-422, kerkelijke feestdag: 25 oktober) en Bonifatius IV (608-615, kerkelijke feestdag: 25 mei) heilig verklaard werden. De naam kwam in het westen al vroeg in gebruik: Bonifacius, hertog van de Elzas, omstreeks 661 (Socin); Rheinland, 923. Vgl. Littger (228 v.). In Nederland: Bonifacius, kanunnik van Sint-Marie in Utrecht, 1196 (Gysseling Overz. 9); oudste voorbeeld in Holland: 1198. Vroeger soms een vrouwelijke vorm Bonifacia.