Tegenwoordig in Engeland meestal in de spelling Bryce (Dunkling & Gosling). Franse en Engelse naam, hier voornamelijk in Zuid-Nederland. De naam is mogelijk van Keltische oorsprong en dan verwant met Keltisch *briganti 'de verhevene' (zie Brigitta). De oudere (gelatiniseerde) vorm kan echter ook samenhangen met Saltus Brixius, een woud dat zich bevond in de streek die tegenwoordig La Bresse heet. De heilige Brictius of Britius was als opvolger van St.-Maarten bisschop van Tours; gestorven 443; kerkelijke feestdag: 13 november. In de 13e eeuw en later kwam de naam in deze streken vrij veel voor: Brictius (1200), Brictys (ca.1350), Brixis (1375) (J. Lindemans in 'Album P.J. Meertens', Amsterdam 1959, blz. 102); Bric van Mol, Westerhoven (Noord-Brabant) 1460 = Brictius; Bricx Rebat, St.-Winoksbergen 1469 (Vlaanderen St.II, 362).