Lat. 'luid geroep, gejubel'. De naam is ontleend aan het liturgisch gebed 'Clamor meus ad te veniat' dit betekent 'Laat mijn roepen tot U komen'. Als voornaam komt hij vooral voor in de 16e/17e eeuw in Duitse adellijke geslachten, onder meer in het geslacht Amsberg (zie Ned. L. 1966, 31), daarna ook bij boeren (in de buurt van Osnabrück; zie ook E.F.W. Brinkman, 'Muntendam en de Muntendammers', Assen 1948, blz. 101). Klamer Schmidt, een dichter, Halberstadt 1746-1624. Klamer is ook te vinden in het doopregister van de Evang. Lutherse gemeente van Zierikzee (vermoedelijk 1862). In Frankrijk Clamour als familienaam.