Van Lat. dulcis 'zoet, innemend, vriendelijk, bevallig'. Er was een heilige Dulcelina/Doucelina, in de 13e eeuw stichteres van enige begijnenkloosters. In 1270-1300 komt echter al een Douce la Courterone voor; mogelijk is het een vertaling van de meisjesnaam Zoete (F. Debrabandere in Meded. Naamk. 1964, 185). Bij Socin reeds een voorbeeld van Dulcia in 1198. Dulcinea (de Spaanse vorm) was de naam van de denkbeeldige geliefde van Don Ouijote, uit de beroemde Spaanse parodie op de ridderverhalen van Cervantes.