De herkomst van deze naam is niet zeker, hij wordt wel in verband gebracht met Arabisch Ellinor 'God is mijn licht' en ook met Grieks eleos 'medelijden'. Het gebruik van de naam is afkomstig uit de Provence: Aliénor. De naam kwam in Engeland door Eleanor van Aquitanië (1122-1204), door het huwelijk met Hendrik II. Ook de heilige van deze naam was afkomstig uit de Provence en werd koningin van Engeland: Eleonora, in 1222 geboren als dochter van graaf Raimond IV van de Provence. Zij huwde in 1236 met koning Hendrik III van Engeland; gestorven 1291; feestdag: 21 februari (haar cultus is niet officieel erkend). In 1331 trouwde Alianora, zus van de koning van Engeland (Anglia), met Reynout, graaf van Gelre. Oudste vindplaats in Holland: 1470 (Van der Schaar). Door de literatuur en de muziek werd de naam later weer populair op het vasteland, vooral in de vorm Leonore: 'Torquato Tasso' van Goethe; 'Fidelio' van Beethoven; 'Il Trovatore' van Verdi; 'Stradella' van Flotow. In Bürgers 'Ballade' in de vorm Lenore. Een bekend voorbeeld in de VS: Eleanor Roosevelt.