Hebreeuws 'wijding, gewijde'. In de vorm Henoch in het Oude Testament, Enoch in het Nieuwe Testament. Naam van de oudste zoon van Kaïn (Genesis 4) en van de vader van Methusalah (Genesis 5). Om hem hebben zich veel legenden gevormd. De joodse legenden maakten Henoch tot de uitvinder van het schrift en van de reken- en sterrenkunde. Door de Arabieren werd hij Idris 'de geleerde' genoemd. Zie ook Judas 14 en 15. De naam werd in Engeland populair bij de Puriteinen; men denke ook aan het gedicht van Tennyson, 'Enoch Arden'. Vroeger kwam de naam vooral voor in Zeeland (Enoch Biscop, predikant in Terneuzen, geboren 1636, Vlaamse Stam III, 63).