Van Gri. eirènè 'vrede', ook godin van de vrede. Toen na vele oorlogen de wereld onder Augustus tot vrede kwam, vond de vreugde daarover weerklank in het toenemend gebruik van de namen Pax (Lat. 'vrede') en Irene en afleidingen daarvan (zie ook Hirzel 1962, blz. 46). Heiligen: Irene, martelares uit onbekende tijd, vooral in Constantinopel vereerd; kerkelijke feestdag: 5 mei. Een andere Irene werd met haar zus Agape in Saloniki verbrand tijdens Diocletianus; kerkelijke feestdag 3 of 16 april. De naam was ook in gebruik bij keizerinnen van het Byzantijnse rijk. Door de heiligen (zie ook Ireneus), maar ook door de Byzantijnse vrouw van Philipp von Schwaben kwam de naam naar het Westen, vooral naar Duitsland. In Engeland is hij vanaf 1880 in gebruik. Het is mogelijk dat hij de negentiende eeuw opkwam onder invloed van Wagners 'Rienzi' (1842). In Nederland is de naam sinds de geboorte van prinses Irene heel gebruikelijk geworden.