Lat. 'uit Laurentum', een stad in Latium. De naam wordt ook in verband gebracht met laurier, dus 'de gelauwerde'. Er zijn verschillende heiligen van deze naam, van wie vooral belangrijk is: St.-Laurentius, diaken van de kerk in Rome, onder keizer Valerianus in 258 gevangen genomen en gemarteld. Kerkelijke feestdag: 10 augustus. In het hele Westen werd St.-Laurentius al vroeg vereerd. In verband met zijn marteling (hij onderging de vuurdood op een gloeiend rooster) wordt hij aangeroepen bij brandwonden en brandgevaar (zo worden ook de vallende sterren op 10 augustus sint-laurenstranen genoemd). Hij werd begraven in de basiliek in Rome, de San Lorenzo fuori le mura. Bij de Duitse Ottoonse dynastie stond St.-Laurentius (evenals St.-Mauritius) in hoog aanzien. Zijn cultus kreeg een nieuwe prikkel door de slag op het Lechfeld, die op 10 augustus, zijn feestdag, plaatsvond. De naam kwam op in de 12e eeuw: Waadt 1167, een Rhaetiër (Socin); Rheinland 1166 (Littger); West-Vlaanderen 12e eeuw (Leys). Eerste voorbeeld in Holland: 1236 (Van der Schaar); Laurentius = Wreyns, Wreynsken, Vreis, Frens, Den Bosch en omgeving 14e/15e eeuw; Vreys, Lens, Belgisch Limburg 1662 (J. Nouwen, Meded. Naamk. 1959, 36). Laurentius is patroon van de parochie Oud-Gastel.