Naam van Angelsaksische oorsprong (Aelfræd), met ongeveer de betekenis 'wie van elfen, de bovenaardse wezens, raad krijgt'. Uit Germaanse alb- (zie alf-) en ræd (zie raad-). De heilige Alfred was bisschop van Hildesheim in de 9e eeuw. In Engeland werd de naam in de Middeleeuwen vooral bekend door Alfred de Grote (849-899). In de tijd van de Romantiek, met haar belangstelling voor het verleden, kwam de naam in Engeland weer in de mode en vandaar verbreidde hij zich over Frankrijk en het verdere vasteland. De vrouwelijke vorm kwam hier reeds in de Middeleeuwen voor: Alverade, Alveradis van Cuijk, vrouw van Dirk van Voorne, gestorven 1228.