De naam komt onder meer voor in Groningen (ook vaak in de vorm Engelke) en verder op alle Zeeuwse eilanden, behalve Tholen en St.-Philipsland (Meertens, Zeeuwse familienamen 26). Het kan oorspronkelijk een verkorting en vleivorm zijn van eng-namen (zie Engbert). Verder kan de naam in verband staan met de volksnaam der Angelen, zoals meer Germaanse namen afgeleid waren van volksnamen (vergelijk Fries en Sas). Ongetwijfeld is reeds vroeg verband gelegd met het christelijke leenwoord engel uit Grieks angelos 'afgezant, bode, engel'. Voor namen met het element engel- kan in Oost-Nederland een andere oorsprong bestaan dan de vermelde, namelijk agil- of agin-. Zo heet het erve Engelberink bij Hengelo in 1475 Egelberting; de verschillende erven Ensink in 1475 alle Egensing, het erve ter Denge bij Losser Ter Degen en zo gaat de plaatsnaam Hengelo op een oud Hegenlo terug. Dit berust op de Twentse uitspraak van -eggen als -èng, bijvoorbeeld zeggen, zègn, zèng (mededeling van de heer B. J. Hekket).