Hebreeuwse naam. De betekenis is onbekend, volksetymologisch wordt hij wel verklaard als 'de prijzende'. Judas is de Griekse vorm. De naam komt verscheidene malen in de Bijbel voor, onder meer: Juda, de zoon van Jacob en Lea (Genesis 29,35); Judas Thaddeus, apostel (Matteüs 10, 3); Judas Iskariot, 'man uit Kariot' (een stadje in Zuid-Judea). Onder invloed van de laatste, de verrader van Christus, werd de naam nooit populair. In de Middeleeuwen had men wel grote bewondering voor Judas Maccabeus, de strijder tegen de vervolgingen van de joden in de tweede eeuw voor Christus Zo wordt bij Mansion reeds een Iudas genoemd in 941-955. Judas (Maccabeus) is ook te vinden onder de christelijke namen van de 12e eeuw in West-Vlaanderen (Leys, Substitution 61). In deze tijd is Judas aangetroffen in de combinatie Judas-Thaddeus, een van de apostelen (Matteüs 10. 3), ter onderscheiding van Judas Iskariot. Juda is vooral in gebruik in joodse kringen.