Tweestammige Germaanse naam, volgens de traditie met de betekenis 'roemvolle strijder'; zie echter de opmerkingen onder lod-, die een betekenis als 'strijder om buit' waarschijnlijker maken. Zie voor het tweede lid onder -wig-. Reeds de eerste der Merovingen droeg deze naam: Chlodowig I (zie Clovis). De Latijnse vorm werd Ludovicus of Clovis. Zijn vroege en grote populariteit kreeg de naam door Lodewijk IX de heilige, koning van Frankrijk, geboren 1215. Hij stichtte onder meer de Sorbonne; gestorven omstreeks 1270. Kerkelijke feestdag: 25 augustus. Van de populariteit van de naam getuigt het feit dat 18 koningen van Frankrijk, verschillende koningen en keizers van Duitsland en andere vorsten de naam droegen. In de 12e eeuw werd de naam uit Duitsland ingevoerd in Nederland (Gysseling, Overz. 12): Lodwicus, kanunnik in Utrecht 1178; Lodewikus 1204; Lodewicus proost van St.-Maarten in Utrecht, 1217; in de 14e eeuw in Zeeland (Meertens, Zeeuwse familienamen 27); in Kortrijk omstreeks 1400 is de naam vrij frequent in verschillende vormen (Lodeijc, Lodewic. Lod(d)in, Lodekin, Loy; Debrabandere); Loyc, Dordrecht 1505 = Lodewyck 1510 (GD 66). De Franse vorm Louys voor het eerst aangetroffen in Rotterdam 1644 (SR 284). Als vrouwelijke vorm werd vooral Louise uit het Frans in andere talen overgenomen (Dauzat 66); jkvr. Lowyse d' Ytere, Brugge 1559 (Schouteet, 176); in Noord-Nederland sinds de 17e eeuw vrij frequent.