Deze Latijnse naam wordt verklaard als 'wachter, dienaar'. De naam vinden we in de Romeinse geschiedenis: Lucius Sergius Catilina, in 63 voor Christus de leider van een samenzwering tegen de Romeinse staat. Vervolgens komt hij voor in het Nieuwe Testament als de naam van een Romeinse landvoogd op Cyprus, Sergius Paulus (Handelingen 13, 7 en volgende). Vervolgens is het de naam van patriarchen van Constantinopel en van vier pausen. Heiligennaam: 1) Sergius, martelaar in Cesarea, omstreeks 304; 2) Sergius en Bacchus, martelaars tijdens Diocletianus, omstreeks 303 in Syrië. Vooral de eerste werd in het Oosten zeer vereerd. In de plaats die later naar hem Sergiopolis genoemd werd, werd een grote kerk gebouwd. Kerkelijke feestdag: 7 oktober. Door de grote verering in het Oosten is de naam Sergius vooral bij de Slavische volkeren populair geworden.