Tweestammige Germaanse naam, waarvan het eerste lid overeenkomt met Nederlands snel, vroeger ook met de betekenissen 'levendig, dapper, krachtig, behendig' (zie snel-). Het tweede lid is -hard 'hard, stevig, sterk' (zie -hard-), dat later louter vleisuffix werd en daarmee zijn betekenis verloor. In de Middeleeuwen was het in Nederland een vrij frequente naam, in de vormen Snellard, Snellart, Snellaert, Snelle en Snellekin.