Vermoedelijk is dit een uitbreiding van Tatius, de naam van een Sabijnse koning. Zijn naam was ontstaan uit tata, een vorm uit de kindertaal waaraan oorspronkelijk geen naam ten grondslag hoeft te liggen (vergelijk Gotisch atta en kinderwoorden als papa, mama en dergelijke; zie ook Nan). Tatius was de naam van een koning van de Sabijnen ten tijde van Romulus. De verlengde vorm Tatianus vinden we al als naam van een oudchristelijke schrijver uit Mesopotamië in de 2e eeuw, schrijver van een Evangeliënharmonie, het 'Diatesseron'. Heiligennaam: Tatianus, diaken, hij wordt samen genoemd met Hilarius van Aquileia (Noord-Italië) als martelaar, volgens een late legende tijdens keizer Numerianus. Voor onze naamgeving was de heilige Tatiana belangrijker, vermeld in een Griekse legende. Zij werd in Rome in de 7e en 8e eeuw vereerd. Misschien was zij identiek met de heilige Martina, als martelares in Rome vereerd vanaf de 7e eeuw. Kerkelijke feestdag: 30 januari. Het is dus oorspronkelijk vooral een Griekse heiligennaam, vandaar het gebruik van Tatiana, Tatjana in het Oosten, met name Rusland. Naam van een dochter van tsaar Nicolaas II (gestorven 1918). Ook door literaire invloed (Dostojevski) kunnen de vormen van deze naam in het Westen in gebruik zijn gekomen.