Deze naam is een laat-Griekse afleiding van Grieks ion 'viooltje' en anthos 'bloem' of rechtstreeks afgeleid van Latijns Violante, van viola 'viooltje'. Verder kan de naam samengevallen zijn met Oudfrans Iolente, de Romaanse vorm van Odelinde. Deze Germaanse naam is een samenstelling uit Od- 'erfgoed' (zie od-) en -lind 'schild van lindehout' of 'slang (als kenner van de geheimen)' (zie -linde). Het oudste voorbeeld van een draagster van deze naam is koningin Jolantha van Jeruzalem (1206-1210). Zij was een Byzantijnse prinses, de dochter van markgraaf Koenraad van Montserrat (Spanje). Via Anjou kwam de naam naar Luxemburg en Lotharingen. Ook een zus van Lodewijk XI, hertogin van Savoye, heette Yolande. Verder is het, in de vorm Jolanda, de naam van een dochter van Bela IV, koning van Hongarije (geboren 1235). Zij huwde met hertog Boleslaw van Polen. De naam was in de Middeleeuwen reeds tamelijk verbreid bij de adel: Yolanthe, Jolantha van Vianden, geboren omstreeks 1231 (Ned. L. 1960, 200); Jolanda van Gennep, moeder van Walraven I, achtste heer van Brederode, Gennep, Vianen en Ameide, 14e eeuw (Gens Nostra XXI, 316); Jolanthe de Lataing, gehuwd met Reinoud II, heer van Brederode, gestorven 1497 (ook in: Gens Nostra XXI, 316); Yolente van Gaasbeek, vrouwe van Culemborg, 1423 (Ned. L. 1966, 290); Jolante, bastaarddochter van Gelre, tweede helft 15e eeuw (Dek-E. 22).