Tweestammige Germaanse naam, een van de frequentste Germaanse namen. Het is moeilijk het eerste lid geheel bevredigend te verklaren. Namen met heim- ('heim, woonplaats, erf', zie Heime) kwamen in het Germaans veel voor, hein- alleen in deze naam. Hij komt te vroeg voor om hem uit hagan te verklaren (zie hag- en vergelijk E. Schröder, Deutsche Namenkunde, 119); het tweede lid betekent 'machtig' (zie -rik-). Na Hendrik de Vogelaar (gestorven 938) is het een veel voorkomende Duitse keizer- en koningsnaam. Zijn verbreiding heeft hij vermoedelijk gekregen door Hendrik II, de Heilige (1002-1024), stichter van het bisdom Bamberg in Beieren en van verschillende kloosters. In 1146 werd hij heilig verklaard; kerkelijke feestdag: 15 juli. In totaal zeven Duitse keizer droegen de naam. Ook elders kwam hij als vorstelijke en aanvankelijk vooral aristocratische naam veel voor. In Frankrijk werd hij tegen het eind van de 10e eeuw geïntroduceerd door de hertogen van Bourgondië. Hij werd gedragen door vier koningen van Frankrijk, voorts door vier van Castilië en door acht van Engeland. Dit heeft tot de verbreiding en populariteit van de naam zeker veel bijgedragen. Ook in Nederland is de naam vanouds populair, zonder dat hij aanvankelijk door heiligenverering gesteund werd. Vr. vormen zijn in Nederland vanaf de 14e eeuw aan te treffen: Henrica; 16e eeuw: Hendriksken, Hendrickje; 17e eeuw: Hendrina; eind 17e eeuw: Henriëtte.