Gri. margaritè, dit betekent 'parel'. Oorspr. is het echter waarschijnlijk een Babylonisch woord: mâr galliti 'dochter van de zee' of 'een kind van licht', beide in verband met het geloof van de oude Perzen dat oesters 's nachts omhoog kwamen om de maan te aanbidden. Als zij het wateroppervlak bereikten, openden zij hun schelpen en namen een druppel dauw op. Door de stralen van de maan werd die veranderd in een parel (Sleigh & Johnson). Heiligennaam: Margaretha van Antiochië, een van noodhelpers, waarschijnlijk gestorven in 307; kerkelijke feestdag: 20 juli. Door haar voorbeeldig christelijk leven zou zij het aanzien aan deze naam geschonken hebben. Haar marteling is met veel legenden omweven. Zij is schutspatrones van de barende vrouwen. Vandaar dat een dochter van Hendrik III zo genoemd werd, toen zijn vrouw deze heilige aanriep bij de geboorte van haar kind. Een andere bekende heilige is Margaretha, koningin van Schotland, geboren omstreeks 1045. Zij is de eerste bekende draagster van de naam in Brittannië; gestorven 1093; kerkelijke feestdag: 10 juni. De naam was reeds zeer populair in de Middeleeuwen, waarschijnlijk doordat veel vorstinnen hem droegen. Bij Socin: 12e eeuw; Margareta, Keulen eind 11e eeuw (Littger 195 ziet er nog een aanknoping in aan Germaanse namen met -gardi: Margareta = Mergardis 1170/83). Hij is ook vertegenwoordigd onder de christelijke namen van de 12e eeuw in West-Vlaanderen (Leys, Substitution). Verder: Margareta, zus van graaf Dirk VII van Holland Ook in latere tijd blijft de naam populair in vorstelijke kringen, bijvoorbeeld Margaretha van Lotharingen, van Oostenrijk, van Parma enzovoort. Zie ook Grietje.